Deze locatie alleen was voor mij al genoeg om naar Italië af te reizen, het verval, de achter gebleven spullen en het mysterieuze gevoel dat ik had bij het zien van de foto’s van voorgangers hadden mij meteen te pakken. Hoewel het volgens mij geen hospitaal is maar, eerder een voormalig vakantie & sport kamp met internaat en de daarbij horende “ziekenboeg” De slaapzalen, de kleedkamers, de industriële keuken, alsook de vele kasten met sportkledij die er nog lagen wijzen allemaal deze richting uit.
Deze parel stond als laatste locatie op dag 1 en we hadden er een ferme bergtocht op zitten als we de gebouwen voor ons zagen opdoemen tussen de naaldbomen. De zon stond nog hoog en we hadden alle tijd, dat dachten we tenminste want een goed uur later kwam plots een spookachtige mist opzetten die tot in de gangen van de gebouwen zichtbaar was. Een vreemde kille mist die binnen de 10 minuten de ganse site onzichtbaar en nat maakte. Het fotograferen ging moeilijk omdat de lens condenseerde door de hitte en de dichte mist. Toen we na een paar uur werken beslisten om terug naar de auto te gaan, wandelden we opnieuw door de lange gang toen we plots een kinderfietsje zagen staan, midden in diezelfde gang. Ikzelf had er niet meteen aandacht aan gegeven maar het was Sieg die er ons attent op maakte dat dit er bij aankomst niet stond. En inderdaad, bij het nazien van de foto’s op de camera was dit fietsje niet te zien? Hoewel je nooit weet of je alleen bent of niet, wij hadden niemand anders gezien of gehoord in deze gebouwen buiten de spookmist die op een onverklaarbare manier ons gezelschap hield, of wou die mist ons op zijn manier kenbaar maken dat wij ongewenst waren? geen idee, maar wat we wel weten is dat er iets of iemand dat kinderfietsje daar had neergezet in die paar uur dat wij door de gangen waarden …
