Het verschil in contrast was nooit zo vreemd als hier op deze locatie. Terwijl we in de doodse stilte van dit oude klooster rondliepen, want buiten het geklik van onze sluiter en het zoemen van de muggen was er verder geen enkel geluid te horen, bruiste buiten het leven verder. Het vreemde hier is dat er net buiten die muren van het oude klooster een begraafplaats ligt. Hierdoor kan de woord keuze ‘bruiste buiten het leven verder’ bij jullie heel waarschijnlijk enige vraagtekens doen oprijzen. Ik had nog nooit eerder zoveel mensen gezien op een begraafplaats, de auto’s die bleven maar op en af rijden en ganse families brachten bloemen naar hun overleden dierbaren. Het bloemenmeisje die aan de poort haar winkeltje had was zo druk in de weer dat ze ons, vreemden niet eens opmerkte toen we geladen met ons materiaal in stilte en met het nodige respect de begraafplaats opwandelen op weg naar het klooster. De zon maakte het ons niet makkelijk en trakteerde ons ook op grote verschillen in contrast, deze maal niet op het vlak van gevoel maar op kleur, licht en schaduw. Desondanks zijn we tevreden dat we deze mooi rouwkoetsen hebben kunnen bezoeken.
